Annual 2016: Wielki Wywiad: Calum

Wymyślne odpowiedzi, kilka pytań, co, Calum? Zrobisz to? Bylibyśmy bardzo wdzięczni.

P: Obcy przybyli na Ziemię. Nic o was nie słyszeli. Jak byś im opisał [swój] zespół?
C: Klasyczny kwartet z rockowymi dodatkami. Odpowiedziałabym bardzo prosto.

P: Macie jakieś przezwiska na siebie?
C: Nie za bardzo, po prostu skróciłem imiona. Więc Ashton jest Ashem, Michael - Mike'em, a Luke jest... Luke'em! Domniemam, że ja jestem Cal, ale nie zastanawialiśmy jakoś głębiej nad tym. Nie wpadliśmy na nic nowego.

P: Co jest ostatnią rzeczą, którą robicie przed wejściem na scenę?
C: Dajemy sobie grupowego żółwika.

P: Z której z wygranych przez was nagród, jesteście najbardziej dumni?
C: Wygraliśmy nagrodę Kompozytor Roku APRA w Australii i to mnie bardzo uderzyło, ponieważ pamiętam, jak pisałem tak bardzo złe piosenki u siebie w pokoju w wieku 15 lat. Mieć możliwość wygrania czegoś takiego, pokazuje nasz progres, więc jest bliska mojemu sercu.

P: Jest jakaś nagroda, jaką marzysz, żeby wygrać?
C: Niezbyt. Czuję, że nagrody są po prostu pozytywnym dodatkiem do bycia w zespole, jeżeli jesteś wystarczająco dobry, więc nie celuję w wygrane tak bardzo.

P: Czy kiedykolwiek denerwujesz się przed występem i, jeśli tak, jak sobie z tym radzisz?
C: Już się nie denerwuję. Stresowałem się podczas występu na Forum w LA, ponieważ był to duży występ, o który się martwiłem. Ale, tak jakby, przyzwyczajasz się do nerwów i staje się to bardziej ekscytacją. Mamy bardzo relaksacyjną atmosferę na backstage'u [za kulisami], więc dobrze to na nas wpływa.

P: Jaką radę dałbyś fanom, którzy chcą założyć swój własny zespół?
C: Znajdź grupę przyjaciół, z którymi lubisz grać i nie słuchaj nikogo w okół, kto ma na ciebie negatywny wpływ. Pisz multum piosenek, dużo ćwicz i pracuj ciężko. Mnóstwo ludzi wyalienowało nas w szkole, ponieważ jeździliśmy na maleńkie trasy. Nie wierzyli w nas, ale my wciąż robiliśmy swoje. Nie pozwoliliśmy niczemu zniechęcić nas.

P: Co was wyprowadza z równowagi?
C: Baaardzo rzadko się sprzeczamy. Mamy bardzo otwartą grupę i jak jest coś do powiedzenia, mówimy to. Nie chcemy stać się zespołem, gdzie będziemy trzymać żale do kogoś przez kolejne 20 lat. Czuję, że wszyscy są bardzo wyrozumiali i nikt nie ma wielkiego ego czy coś. Dlatego jest dobrze.

P: Jak radzisz sobie z jet lagiem?
C: Nie radzę sobie, jestem w tym okropny. Jak jestem zmęczony, to po prostu pójdę spać, a potem pomęczę się z .... przez kolejny tydzień. Nie myślę o tym za bardzo. Wytrzymuję na tyle, na ile umiem.

P: Co robiłeś ostatniej nocy?
C: Poszedłem z chłopakami do pubu w Londynie, mieliśmy kolację i takie tam. Kocham angielskie puby!

P: Czy jest jeszcze jakiś instrument, na którym chciałbyś się nauczyć grać?
C: Chciałbym nauczyć się grać na pianinie. Umiejętność tekstowa [do piosenek], czuję, że z pianina można wydobyć kilka świetnych i kompletnie innych dźwięków. A! No i jeszcze na perkusji. Chciałbym nauczyć się grać na tak wielu instrumentach, jak tylko mogę!

P: Umiesz mówić w innym języku?
C: Nie, nie umiem. Wydaje mi się, że hiszpański byłby najbardziej użyteczny, ale kiedy byliśmy we Włoszech, włoski wchodził mi bardzi łatwo, więc kto wie?

P: Jaka jest najbardziej rock&rollowa rzecz, jaką zrobiłeś?
C: Jestem najmniej rock'n'rollową osobą na świecie.

P: Jaki jest twój ulubiony tekst piosenki 5sos?
C: Pewnie coś w "Disconnected": "Tune out the static sound of the city that never sleeps,/ Here in the moment on the dark side of the screen."

P: Proste danie, które przywodzi ci na myśl coś dobrego?
C: Lubię makaron*. Najbardziej ten przygotowany przez moją mamę.

(*jako dania makaronowe)

P: Do kogo dzwonisz, jak się nudzisz?
C: Nie dzwonię do wielu osób. Nie jestem typem dzwoniącym. Jestem z pokolenia "esemesowego". Ale jak wracam do domu, z reguły dzwonię do kogoś z zespołu.

P: Co "dalej" z zespołem?
C: Nie jestem pewien. Mam nadzieję, że będziemy w trasie i będziemy pisać MNÓSTWO. Jestem podekscytowany nowym albumem; będzie genialny. Nie mieliśmy pewności, czy zdołamy pobić pierwszy album, ale myślę, że nam się udało.